Orientalne inspiracje w dekoracji, na prezent
Indonezję zamieszkuje ponad trzysta grup etnicznych, co znajduje odzwierciedlenie w różnorodności form sztuki występującej w tym kraju. Każda grupa etniczna w całym archipelagu ponad 17 000 wysp ma swój własny język/dialekt, kuchnię, tradycyjne stroje, wystrój domów, wyrabia własne tkaniny, ozdoby, rzeźby i przedmioty codziennego użytku.
Orientalne inspiracje w dekoracjach i sztuce.
Indonezję zamieszkuje ponad trzysta grup etnicznych, co znajduje odzwierciedlenie w różnorodności form sztuki występującej w tym kraju. Każda grupa etniczna w całym archipelagu ponad 17 000 wysp ma swój własny język/dialekt, kuchnię, tradycyjne stroje, wystrój domów, wyrabia własne tkaniny, ozdoby, rzeźby i przedmioty codziennego użytku.
Na bogactwo kulturowe rzemiosła i sztuki miały wpływ wczesne wierzenia animistyczne, kult przodków, motywy hinduskie i buddyjskie, a także symbole chińskie, islamskie i chrześcijańskie. Różnorodność form indonezyjskiej sztuki wynika ze znaczących wpływów innych kultur, w szczególności z czasów handlu z mieszkańcami Chin, Indii, krajów arabskich oraz Europy.
Przedmioty domowego użytku, wykonywanie są ręcznie z wykorzystaniem naturalnych włókien, drewna, bambusa, rattanu i traw. Fizyczne, chemiczne i naturalne barwniki, koraliki i inne ozdoby używane są jako elementy dekoracyjne.
Wielu ludzi pasjonujących się Indonezją, chcących przenieść ten orientalny klimat do swoich domów i wykorzystać oryginalne przedmioty jako dekoracje wnętrz i ogrodów zaczyna kolekcjonować dzieła sztuki i rzemiosła, które są charakterystyczne dla tego kraju i regionu.
Dane prowincje słyną z różnych form sztuki i tak np. na Jawie mamy batik, na Bali - rzeźby, Malukan - perły, Bugis to jedwabne sarongi, na Lombok wytwarzana jest ceramika, a na Sumbie tkanina Ikat.
Symbolika
Formy sztuki Indonezyjskij są bogate w symbolikę. Mityczny naga lub smok, mamuli zawieszka - symbol płodności z wyspy Sumba, drzewa życia, mają specjalne znaczenie w indonezyjskiej tradycji, mitów i wierzeń.
Wojna między dobrem a złem, starożytne opowieści o miłości i wojnie, przyroda i niebo - wszystkie mają specjalne znaczenie dla Indonezyjczyków na całym archipelagu. Bogowie, demony i rycerze, w których wizerunki obfitują balijskie rzeźby jak i rośliny, zwierzęta (mitologiczne i prawdziwe) i formy geometryczne są również szeroko stosowane i stanowią szczególne znaczenie dla poszczególnych form sztuki.
Motywy zaczerpnięte z natury – liście, kwiaty, woda, chmury, góry, zwierzęta często stanowią religijne lub mistyczne symbole. Tradycyjne kolory granatowy, kremowy, brązowy i czarny stosowane ustąpiły kolorom wytwarzanym z wykorzystaniem nowoczesnych importowanych barwników.
Tekstylia
Różnorodność form włókienniczych jest zdumiewająca i jest kolejnym przedstawieniem bogatego dziedzictwa kulturowego. Indonezyjske tkaniny charakteryzuje wykorzystanie jedwabiu, nici srebrnych i złotych, tkanej bawełny i sztuki ręcznego malowania i zdobienia.
Każda prowincja wykorzystuje różne metody, materiały, kolory i wzory. Przede wszystkim za pomocą krosna, przez tygodnie lub miesiące tworzone są skomplikowane wzory wykorzystywane zarówno do codziennego użytku jak i uroczystych okazji- różne w zależności od okoliczności na narodziny, małżeństwo czy śmierć. Symbolika różnych grup etnicznych jest widoczna w różnych tkaninach.Niektóre projekty mogą być noszone tylko przez kobiety lub mężczyzn, czy tylko przez członków rodziny królewskiej i arystokracji.
Włókna naturalne i materiały
Szeroka gama elementów, zarówno użytecznych i dekoracyjnych wykonane są z włókien naturalnych, takich jak rattan, bambus i trawy. Łyżki, miski, pojemniki, tkane maty, kosze, abażury, skrzynki, naturalne produkty z papieru, a także wiele innych elementów są wykonane z włókien naturalnych pochodzących z Indonezji.
Bambus, jest jednym z najbardziej praktycznych roślin naturalnych. Indonezyjczycy wykorzystują bambus szeroko do różnych elementów, w tym do produkcji koszy, kubków, dzwonków wietrznych, wiader, mebli i tkanin na ściany w tradycyjnych domach. Drobne nici stosowane do torebek, kapeluszy, koszy i innych przedmiotów. Większe, grube paski są używane do koszy kwiatowych i ścian. Kiedyś bambus stosowany był do produkcji rzeczy użytkowych w domu, teraz również wyrabia się z niego pamiątki dla turystów.
Kości, gumy, skorupy orzecha kokosowego, włókna i inne naturalne materiały wykorzystywane są w wielu rzemiosłach ludowych.
Wody otaczające ponad 17.000 wysp w archipelagu indonezyjskim obfitują w niezliczone bogactwa naturalne takie jak muszle, które są wykorzystywane przez rzemieślników do produkcji różnorodnych użytecznych przedmiotów, dzwonków wiatrowych i biżuterii.
Rzeźby i instrumenty muzyczne z drewna
Drewniane rzeźby są charakterystyczne dla całego archipelagu indonezyjskiego, głównie zaś wytwarzają je mieszkańcy Bali, Jawy Środkowej, Madury, Sumatry i Papui. Dzięki niepowtarzalnym detalom i wykonaniu często łatwo rozpoznać, z którą grupą etniczna mamy do czynienia. Najbardziej popularne są drewniane rzeźby, panele kwiatowe, trójwymiarowe obrazy przedstawiające zwierzęta lub ornamenty oraz rzeźby przedstawiające rdzenna ludność.
Motywy i zdobienia znajdujące się na indonezyjskich rękodziełach są zależne od miejsca, z którego pochodzą np. kolorowe i nowoczesne rzeźby są produkowane głównie na Bali.
Częstym motywem jest również taniec, za pośrednictwem którego autor opowiada różne historie. Jest on przedstawiany często na maskach, na których uwieczniane są również postaci demonów, zwierząt, książąt lub bogów. Różne grupy etniczne dekorują rzeźby symboliką służącą do komunikacji z przodkami, ochronę przed złymi duchami, pomyślnością zbiorów i osiąganiem wielkich bogactw.
Często wykorzystywane do produkcji rzeźb, kadzideł, kosmetyków, paciorków różańca i przydatnych przedmiotów jest pachnące drzewo sandałowe.
Materiały naturalne używane w rzeźbiarstwie to głownie suar, heban, teak, mahoń, Ironwood, Crocodile wood, drzewo sandałowe i inne mniej znane pochodzące z rodzimych lasów. Cena rękodzieła może być często związane z rodzajem zastosowanego drewna, z twardszych gatunków drzew są bardziej trudne do przetworzenia dlatego też są droższe.
Również instrumenty muzyczne różnią się w zależności od regionu, w którym powstają. Do najbardziej znanych należą: marakasy, karimby, cymbały, flety, bębny, grzechotki i kije deszczu.
Warto wiedzieć
Muzea w Dżakarcie oraz w innych dużych miastach wystawiają wiele bezcennych zabytków z historii Indonezji. Jeżeli odwiedzimy Muzeum Narodowym lub Muzeum Tekstylne to szybko odkryjemy bogate dziedzictwo kultury i sztuki indonezyjskiej. Możemy również przyłączyć się do różnych grup, których członkowie zajmują się określonymi dziedzinami sztuki np. tekstyliami, ceramiką, malarstwem lub drewnianymi dekoracjami. Odwiedzając Indonezję na pewno zauroczymy się pięknem przyrody, sztuki oraz gościnnością i sympatią mieszkańców tego archipelagu.
Indonezję zamieszkuje ponad trzysta grup etnicznych, co znajduje odzwierciedlenie w różnorodności form sztuki występującej w tym kraju. Każda grupa etniczna w całym archipelagu ponad 17 000 wysp ma swój własny język/dialekt, kuchnię, tradycyjne stroje, wystrój domów, wyrabia własne tkaniny, ozdoby, rzeźby i przedmioty codziennego użytku.
Na bogactwo kulturowe rzemiosła i sztuki miały wpływ wczesne wierzenia animistyczne, kult przodków, motywy hinduskie i buddyjskie, a także symbole chińskie, islamskie i chrześcijańskie. Różnorodność form indonezyjskiej sztuki wynika ze znaczących wpływów innych kultur, w szczególności z czasów handlu z mieszkańcami Chin, Indii, krajów arabskich oraz Europy.
Przedmioty domowego użytku, wykonywanie są ręcznie z wykorzystaniem naturalnych włókien, drewna, bambusa, rattanu i traw. Fizyczne, chemiczne i naturalne barwniki, koraliki i inne ozdoby używane są jako elementy dekoracyjne.
Wielu ludzi pasjonujących się Indonezją, chcących przenieść ten orientalny klimat do swoich domów i wykorzystać oryginalne przedmioty jako dekoracje wnętrz i ogrodów zaczyna kolekcjonować dzieła sztuki i rzemiosła, które są charakterystyczne dla tego kraju i regionu.
Dane prowincje słyną z różnych form sztuki i tak np. na Jawie mamy batik, na Bali - rzeźby, Malukan - perły, Bugis to jedwabne sarongi, na Lombok wytwarzana jest ceramika, a na Sumbie tkanina Ikat.
Symbolika
Formy sztuki Indonezyjskij są bogate w symbolikę. Mityczny naga lub smok, mamuli zawieszka - symbol płodności z wyspy Sumba, drzewa życia, mają specjalne znaczenie w indonezyjskiej tradycji, mitów i wierzeń.
Wojna między dobrem a złem, starożytne opowieści o miłości i wojnie, przyroda i niebo - wszystkie mają specjalne znaczenie dla Indonezyjczyków na całym archipelagu. Bogowie, demony i rycerze, w których wizerunki obfitują balijskie rzeźby jak i rośliny, zwierzęta (mitologiczne i prawdziwe) i formy geometryczne są również szeroko stosowane i stanowią szczególne znaczenie dla poszczególnych form sztuki.
Motywy zaczerpnięte z natury – liście, kwiaty, woda, chmury, góry, zwierzęta często stanowią religijne lub mistyczne symbole. Tradycyjne kolory granatowy, kremowy, brązowy i czarny stosowane ustąpiły kolorom wytwarzanym z wykorzystaniem nowoczesnych importowanych barwników.
Tekstylia
Różnorodność form włókienniczych jest zdumiewająca i jest kolejnym przedstawieniem bogatego dziedzictwa kulturowego. Indonezyjske tkaniny charakteryzuje wykorzystanie jedwabiu, nici srebrnych i złotych, tkanej bawełny i sztuki ręcznego malowania i zdobienia.
Każda prowincja wykorzystuje różne metody, materiały, kolory i wzory. Przede wszystkim za pomocą krosna, przez tygodnie lub miesiące tworzone są skomplikowane wzory wykorzystywane zarówno do codziennego użytku jak i uroczystych okazji- różne w zależności od okoliczności na narodziny, małżeństwo czy śmierć. Symbolika różnych grup etnicznych jest widoczna w różnych tkaninach.Niektóre projekty mogą być noszone tylko przez kobiety lub mężczyzn, czy tylko przez członków rodziny królewskiej i arystokracji.
Włókna naturalne i materiały
Szeroka gama elementów, zarówno użytecznych i dekoracyjnych wykonane są z włókien naturalnych, takich jak rattan, bambus i trawy. Łyżki, miski, pojemniki, tkane maty, kosze, abażury, skrzynki, naturalne produkty z papieru, a także wiele innych elementów są wykonane z włókien naturalnych pochodzących z Indonezji.
Bambus, jest jednym z najbardziej praktycznych roślin naturalnych. Indonezyjczycy wykorzystują bambus szeroko do różnych elementów, w tym do produkcji koszy, kubków, dzwonków wietrznych, wiader, mebli i tkanin na ściany w tradycyjnych domach. Drobne nici stosowane do torebek, kapeluszy, koszy i innych przedmiotów. Większe, grube paski są używane do koszy kwiatowych i ścian. Kiedyś bambus stosowany był do produkcji rzeczy użytkowych w domu, teraz również wyrabia się z niego pamiątki dla turystów.
Kości, gumy, skorupy orzecha kokosowego, włókna i inne naturalne materiały wykorzystywane są w wielu rzemiosłach ludowych.
Wody otaczające ponad 17.000 wysp w archipelagu indonezyjskim obfitują w niezliczone bogactwa naturalne takie jak muszle, które są wykorzystywane przez rzemieślników do produkcji różnorodnych użytecznych przedmiotów, dzwonków wiatrowych i biżuterii.
Rzeźby i instrumenty muzyczne z drewna
Drewniane rzeźby są charakterystyczne dla całego archipelagu indonezyjskiego, głównie zaś wytwarzają je mieszkańcy Bali, Jawy Środkowej, Madury, Sumatry i Papui. Dzięki niepowtarzalnym detalom i wykonaniu często łatwo rozpoznać, z którą grupą etniczna mamy do czynienia. Najbardziej popularne są drewniane rzeźby, panele kwiatowe, trójwymiarowe obrazy przedstawiające zwierzęta lub ornamenty oraz rzeźby przedstawiające rdzenna ludność.
Motywy i zdobienia znajdujące się na indonezyjskich rękodziełach są zależne od miejsca, z którego pochodzą np. kolorowe i nowoczesne rzeźby są produkowane głównie na Bali.
Częstym motywem jest również taniec, za pośrednictwem którego autor opowiada różne historie. Jest on przedstawiany często na maskach, na których uwieczniane są również postaci demonów, zwierząt, książąt lub bogów. Różne grupy etniczne dekorują rzeźby symboliką służącą do komunikacji z przodkami, ochronę przed złymi duchami, pomyślnością zbiorów i osiąganiem wielkich bogactw.
Często wykorzystywane do produkcji rzeźb, kadzideł, kosmetyków, paciorków różańca i przydatnych przedmiotów jest pachnące drzewo sandałowe.
Materiały naturalne używane w rzeźbiarstwie to głownie suar, heban, teak, mahoń, Ironwood, Crocodile wood, drzewo sandałowe i inne mniej znane pochodzące z rodzimych lasów. Cena rękodzieła może być często związane z rodzajem zastosowanego drewna, z twardszych gatunków drzew są bardziej trudne do przetworzenia dlatego też są droższe.
Również instrumenty muzyczne różnią się w zależności od regionu, w którym powstają. Do najbardziej znanych należą: marakasy, karimby, cymbały, flety, bębny, grzechotki i kije deszczu.
Warto wiedzieć
Muzea w Dżakarcie oraz w innych dużych miastach wystawiają wiele bezcennych zabytków z historii Indonezji. Jeżeli odwiedzimy Muzeum Narodowym lub Muzeum Tekstylne to szybko odkryjemy bogate dziedzictwo kultury i sztuki indonezyjskiej. Możemy również przyłączyć się do różnych grup, których członkowie zajmują się określonymi dziedzinami sztuki np. tekstyliami, ceramiką, malarstwem lub drewnianymi dekoracjami. Odwiedzając Indonezję na pewno zauroczymy się pięknem przyrody, sztuki oraz gościnnością i sympatią mieszkańców tego archipelagu.
Przejdź do strony głównej